Βενζίνες, Στρατός και Προκηρ...

από τη στήλη των Αποπάνω στο ellispoint.gr

Α: Τώρα σοβαρά, θες να βγάλεις άδεια οδηγού βυτιοφόρου;

Κ: Εννοείται. Τώρα που ελευθερώθηκαν τα κλειστά επαγγέλματα, τρέχω στην ουρά να προλάβω άδεια.

Α: Και ονειρεύεσαι καριέρα βυτιοφοριατζή;

Κ: Καμία σχέση. Στις μελλοντικές απεργίες του κλάδου, όμως, θα έχω κάβα καύσιμα. Δε θα ξεμένω ποτέ. Άσε που θα πουλάω με καπέλο;

Α: Ψάθινο, σωστός Σομπρέρο. Πας καλά, ρε; Τέλος η μαύρη αγορά με την κυβέρνηση που έχουμε. Κάνεις μαγκιές; Μπαίνεις στη λίστα των φοροφυγάδων. Είσαι εκβιαστής απεργός; Επίταξη.

Κ: Καλά εγώ θεωρώ μέγα λάθος την Σαββατιάτικη επίταξη.

Α: Τι εννοείς;

Κ: Εννοώ πως άργησε. Έπρεπε η επιστράτευση των βυτιοφόρων να είναι ακαριαία. Δέκα λεπτά μετά την ανακοίνωση της απεργίας.

Α: Είσαι άδικος. Είχαν αιτήματα οι απεργοί.

Κ: Ότι τους τα τρώνε οι μεσάζοντες ή ότι η τιμή της μπετζίνας -που λένε κι οι γραμματιζούμενοι- πρέπει να αυξηθεί;

Α: Πρέπει τα κλειστά επαγγέλματα να παραμείνουν κλειστά.

Κ: Αλλιώς;

Α: Αλλιώς θα μπορεί ο καθένας να πάρει φορτηγό.

Κ: Ναι και το είχα πάντα όνειρο να πάρω ένα φορτηγό... Καλά πλάκα κάνεις; Και έπρεπε η Ελλάδα να μείνει χωρίς καύσιμα για κανά μήνα;

Α: Καλά λες. Ποιοί θα έκαιγαν τις βιτρίνες στο Σύνταγμα; Τι θα κάναμε χωρίς γνωστούς-αγνώστους;

Κ: Οι ουρές στα βενζινάδικα ήταν μια κάποια λύση.

Α: Πλάκα πλάκα, αναβίωσαν οι εποχές των υπαίθριων φεστιβάλ. Με τόσες διαφορετικές εθνικότητες υπαλλήλων στα βενζινάδικα, αν ο καθένας τους έπαιζε και ένα παραδοσιακό όργανο της χώρας του, η Αθήνα θα γινόταν το νέο Γουντστοκ.

Κ: Θα βοηθούσαμε και στην αντιμετώπιση του ελλείμματος. Για κάθε πέντε λίτρα βενζίνης που χάνεις, θα σου παίζουν κι ένα τραγούδι.

Α: Εκτός αν προλάβει ο Πετσάλνικος και δηλώνει τα χρήματα στο λογαριασμό του κράτους.

Κ: Τώρα που τό πες, πως πάει αυτός. Έχουμε, πλέον, πολλά λεφτά;

Α: Έχουμε, πλέον, πολλούς λογαριασμούς.

Α: Το ΠΑΣΟΚ, δε σου φαίνεται ότι έχει αδρανήσει;

Κ: Μάλλον έμεινε από καύσιμα. Η απεργία τους έχει επηρεάσει όλους.

Α: Γι΄αυτό αποφάσισαν να βγάλουν το στρατό στους δρόμους.

Κ: Τι εννοείς; Πρώτα είχαμε την Επταετία, μετά την Πενταετία της ΝΔ, έρχεται και η Τετραετία του ΠΑΣΟΚ;

Α: Όχι, μηδενιστή φίλε μου. Εννοώ πως το κράτος αποφάσισε να λάβουν δράση τα στρατιωτικά βυτιοφόρα. Θα αναλάβουν αυτά να ανεφοδιάσουν τα πρατήρια.

Κ: Δηλαδή, όταν μιλούσαν για επιστράτευση, μιλούσαν σοβαρά, έτσι.

Α: Ναι ρε, Λούφα και Παραλλαγή στο κέντρο της Αθήνας. Τώρα που το σκέφτομαι, τη λούφα τη ζούσαμε ήδη. Η μετάβαση στην παραλλαγή είναι ο στόχος.

Κ: Φαντάζεσαι το ύφος των τουριστών. Μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα, βγαίνει κι ο στρατός στους δρόμους.

Α: Τώρα να τους δω. Θα τολμάνε να κάνουν παράπονα για τις τιμές; Θα αγοράζουν το μπουκαλάκι νερό 4 ευρώ και θα λένε κι ευχαριστώ.

Κ: Τώρα που είπες τρομοκρ...

Α: Μη το φωνάζεις!

Κ: Τη διάβασες την προκήρ...

Α: Ναι. Αλλά μη φωνάζεις!

Κ: Ρε, σταμάτα τις χαζομάρες. Έχεις κάνει τίποτα και φοβάσαι;

Α: Όχι αλλά, όλοι τελευταία, μιλούν συνωμοτικά.

Κ: Άκουσες κι εσύ τις ειδήσεις του Mega, ε; Κοίτα έχεις ένα δίκιο. Κάποιος ακούστηκε να λέει ότι πλέον οι δημοσιογράφοι πρέπει να σκέφτονται τι θα πουν, πριν μιλήσουν.

Α: Αυτό θα ήταν σωστό, αν δεν το εννοούσε έτσι όπως το εννοούσε.

K: Πάντως σοβαρά, έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως για να κατανοήσεις την πολιτική κατάσταση μιας χώρας, αρκεί να παρατηρήσεις το είδος της τρομοκρατίας που δρα σ΄αυτή.

Α: Η σύγχρονη τρομοκρατία δίνει την αίσθηση οργισμένου εφήβου με βαρύ οπλισμό στα χέρια.

Κ: Αν ο στόχος είναι η διάχυση του φόβου στην κοινωνία, το κατάφεραν. Εγώ νιώθω αθώος, αλλά όχι ασφαλής.

Α: Δεν είναι μόνο η δική σου ανασφάλεια. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ανασφάλεια του κράτους, που τη μεταδίδει στους πολίτες.

Κ: Το λάθος είναι πως στην προσπάθειά μας να κρύψουμε τους φόβους μας, σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στα προβλήματα.

Α: Πριν μερικά χρόνια το είδος των επιθέσεων που τρομοκρατίας είχε κάποιους υποστηρικτές. Τώρα φοβάμαι για μένα, για σένα, για τη γιαγιά απέναντι. Και κυρίως για αδύναμους.

Κ: Γιατί ανησυχείς, δημοσιογράφοι είμαστε;

Α: Όχι, αλλά δεν σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε.

Κ: Σωστά.

Α: Απ΄την άλλη, όμως, αυτό είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Πρώτα βλέπεις την αντίδραση και μετά σκέφτεσαι τη δράση.

Κ: Είναι η λούφα που λέγαμε...

Α: Λέω να κάνω περιοδικό.

Κ: Έχεις διαθέσιμα κεφάλαια;

Α: Όχι.

Κ: Α, οκ. Τότε μπορείς. Έτσι κάνουν όλοι.

Α: Αυτό που με προβληματίζει είναι άλλο.

Κ: Πως ο Κρόνος είναι στον Άρη;

Α: Σκάσε επιτέλους. Απλώς υπάρχει άρνηση απ΄τον κόσμο.

Κ: Είναι και η κρίση...

Α: Είναι και η άγνοιά σου... Ποια κρίση ρε; ένα περιοδικό κοστίζει όσο ένα πακέτο τσιγάρα. Σημασία έχει να πείσεις τον αναγνώστη πως αξίζει να επενδύσει στο προϊόν σου. Αν του πουλάς φούμαρα, καλά κάνει και δεν αγοράζει ούτε περιοδικά ούτε εφημερίδες.

Κ: Μα έτσι κι αλλιώς τα βρίσκει όλα στο Internet.

Α: Που τα βρίσκουν όλα απ΄τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Δεν έχει νόημα η συζήτηση. Πρέπει να υπάρχει σχέση ανάμεσα στην τιμή και την ποιότητα.

Κ: Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ποιότητας. Για πες, έχεις σκεφτεί πρώτο εξώφυλλο;

Α: Περίπου, σκοπεύω να βάλω μια γυναίκα με το όνομα Κρίσ(τ)η ντυμένη κλέφτρα, να βγαίνει από ένα σπίτι κρατώντας κοσμήματα. Ξέρεις, ¨Η Κρίσ(τ)η  τα πήρε όλα...¨. Θέλω να΄μαι στο πνεύμα της εποχής. Κοντά στον εργαζόμενο.

Κ: Θα σε προμοτάρει και το ΠΑΜΕ.

Α: Το ΠΑΜΕ, έφυγε. Έγινε ΠΑΕΙ.

ΟΙ ΑΠΟΠΑΝΩ