Αστροναύτες, μετανάστες και χορηγοί διακοπών

11/08/2010 

Από τη στήλη των Αποπάνω στο ellispoint.gr

Κ: Αφόρητη ζέστη, ε;

Α: Άσε, κοντεύουμε τους 45 βαθμούς. Τύφλα να ‘χει η Μόσχα.

Κ: Μα έχει τύφλα η Μόσχα. Με τόσο νέφος δε βλέπουν μπροστά τους. Από τις πυρκαγιές ο ουρανός έχει γίνει μαύρος.

Α: Εκεί, ο καθένας φοράει μάσκα για να κυκλοφορήσει. Περπατάς στο δρόμο και νομίζεις ότι περικυκλώνεσαι από χειρουργούς. Τρόμος.

Κ: Μου θυμίζει τις εποχές της νέας γρίπης που, για να πεις «γεια» στον άλλον, έπρεπε να του κάνεις νοήματα. Με τη μάσκα δεν καταλάβαινε.

Α: Εσύ ρε υποχόνδριε δεν είχες αγοράσει στολή αστροναύτη, για να προστατευτείς;

Κ: Σε πληροφορώ πως ήταν φοβερή αγορά.

Α: Επ-ένδυση που θα ‘λεγε κι ο αριθμολόγος…

Κ: Μην το γελάς καθόλου. Να τώρα ας πούμε αν τελικά η φωτιά της Μόσχας φτάσει στα πυρηνικά και το νέφος φτάσει στην Ελλάδα…

Α: Θα κυκλοφορείς με το σκάφανδρο;

Κ: Γιατί όχι; Να είμαι ασφαλής.

Α: Αν έρθει η μόλυνση το πρόβλημα θα είναι στο φαγητό. Εκτός αν καλλιεργείς μαρούλια μέσα στη στολή σου.

Κ: Θα τρώω κονσέρβες, συσκευασμένες προ-μολύνσεως.

Α: Και θα πεθάνεις χαρούμενος από σκορβούτο.

Κ: Ο Στίβεν Χόκινγκ δήλωσε, σε ένα διεθνές φόρουμ, πως η μόνη ελπίδα για μακροπρόθεσμη επιβίωση του ανθρώπινου είδους είναι να αποικίσουμε άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος.

Α: Μετανάστευση;

Κ: Σε άλλους πλανήτες, ναι.

Α: Άρα είναι διεθνές το πρόβλημα. Και μας έχουν φάει οι εφημερίδες με το «νέο κύμα Ελλήνων μεταναστών».

Κ: Αυτό είναι άλλο κύμα. Ο Χόκινγκ μιλάει για το μέλλον. Όταν οι φυσικοί πόροι θα εξαντληθούν.

Α: Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει. Ήδη η Ρωσία χάνει το 50% της σοδειάς της. Ο Βλαδίμηρος απαγόρευσε τις εξαγωγές.

Κ: Μη μου λες τέτοια… Θα πάψουν να εξάγονται και χορεύτριες; Τα στριπτιτζάδικά μας θα κλείσουν… Η θεωρία του ντόμινο στην οικονομία…

Α: Κόψε τις εξυπνάδες. Οι άνθρωποι υποφέρουν.

Κ: Δηλαδή στη Μόσχα έχουν σοβαρό πρόβλημα... Ξυπνούν μνήμες Τσέρνομπιλ.

Α: Ναι ρε σου λέω. Εδώ, η Κόκκινη Πλατεία έχει γίνει ασπρόμαυρη. Από kill bill έγινε finos film.

Κ: Τώρα που είπες kill bill, ο Θρύλος είδες τι ομαδάρα φτιάχνει στο μπάσκετ...

Α: Πήραμε κάνα καλό εκτός απ΄τον Σπανούλη;

Κ: Έχουν έρθει φέτος μεγάλοι παίκτες.

Α: Έλα ρε, τόσο καλοί;

Κ: Όχι, τόσο μεγάλοι! Η τελευταία άφιξη είναι ο Νεστέροβιτς. Μόλις 34. Ξέρεις ώρες ώρες σκέφτομαι τη μεγάλη επιστροφή... Ράτζα.

Α: Σου χω καλύτερο: Φασούλας.

Κ: Μεγάλη έμπνευση! Παίκτης και Δήμαρχος, δύο σε ένα. Θα έχουμε και πολιτική στήριξη έναντι της παράγκας των Γιαννακόπουλων.

Α: Ναι, αλλά αυτοί πήραν για σέντερ τον Μάριτς.

Κ: Ποιον Μάριτς; Εκείνο το παλτό που μας είχε φέρει στον Ολυμπιακό ο Ντούσαν για ταλεντάρα;

Α: Φαντάζομαι όχι. Άλλωστε ο Ντούσαν είναι στην ΑΕΚ.

Κ: Και βιώνει το ΑΕΚ-ιλίκι στο πετσί του…

Α: Κυριολεκτικά, όμως.

Κ: Προσωπικά θεωρώ λογική την επίθεση που δέχτηκε.

Α: Δε μιλάς σοβαρά…

Κ: Κι όμως αν το καλοσκεφτείς είχε νόημα.

Α: Αγωνιστικό;

Κ: Μεταγραφικό.

Α: Τι εννοείς;

Κ: Στον Μπάγιεβιτς επιτέθηκαν καμουφλαρισμένοι Ολυμπιακοί. Αν δε μας δώσουν τον Σκόκο θα πέσει ξύλο.

Α: Καλά κι εμείς από Ροναλτίνιο τώρα θέλουμε Σκόκο;

Κ: Ο Βαλβέρδε… Λευκή επιταγή του έδωσε ο Βαγγέλης.

Α: Μήπως ήταν εντελώς λευκή; Χαρτοπετσέτα, τύπου …και δεν υπάρχει budget;

Κ:  Όχι, φίλε μου, ο Μαρινάκης ρίχνει ρευστό και είναι αποφασισμένος. Είδες πως αντιμετώπισε τον αποκλεισμό…

Α:  Όπως θα τον αντιμετώπιζε κι ο Κόκκαλης: Διώχνεις-προπονητή-κρατάς-παίκτες.

Κ: Τι εννοείς; Δε σου κάνουν οι Ντιόγκο, Μοδέστο, Χολέμπας κτλ;

Α: Αυτός ο Χολέμπας δε σου κάνει κάτι σε ασθένεια; Αν ήταν και το μικρό του Πανώλης…

Κ: Οι επιλογές του Λίνεν ρε… καλά έκανε και τον καθάρισε ο πρόεδρος.

Α: Έσπασε και το ρεκόρ του Κετσπάγια. Εκείνος πρόλαβε δεκαπενταύγουστο.

Κ: Θα έπρεπε να του στήσουμε μια προτομή στο Καραϊσκάκη σαν μνημείο παραδείγματος προς αποφυγήν.

Α: Καλή ιδέα. Και ξέρεις ποια θα ήταν η λεπτομέρεια που θα έκανε τη διαφορά στο γλυπτό…

Κ: Ποια;

Α: Το ανάγλυφο –cult- κορδονάκι των γυαλιών πρεσβυωπίας.

Κ: Μερακλίδικο αξεσουάρ.

Α: Διάβαζα προχθές στο ΒΗΜΑ πως, τελικά τα πράγματα για την Ελλάδα δεν πάνε τόσο άσχημα, όπως προέβλεπαν όλοι.

Κ: Ποιοι όλοι, το προέβλεπαν;

Α: Ε, όλοι οι μεγάλοι δημοσιογράφοι όπως ο Αυτιάς και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου...  Εσύ ποιοι λες; Οι οικονομικοί αναλυτές της Ε.Ε.

Κ: Αν παίρναμε στα σοβαρά τους αναλυτές, θα έπρεπε να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό και να βουτήξουμε στον Αστέρα. Τουλάχιστον, άμα είναι για τελευταία φορά, να την πληρώσουμε την είσοδο.

Α: Εγώ θα επέλεγα ολονυκτία σήριαλ της Ντενίση. Μου φαίνεται πιο σίγουρο... Ρε, έχεις αίσθηση; Εδώ σου λέω πως, πλέον, μέχρι και οι Γερμανοί μας αποθεώνουν. Μιλούν για σπουδαίες μεταρρυθμίσεις και γενναίες αποφάσεις.

Κ: Κοίτα, έχουν ένα δίκιο. Θέλει γενναία απόφαση να τραβήξεις το καλώδιο ενός λαού που βρίσκεται σε κώμα.

Α: Εκτός από κώμα βρίσκεται και σε διακοπές.

Κ: Με τι λεφτά;

Α: Χωρίς λεφτά. Με ανταλλαγή αγαθών. Αυτό είναι το μέλλον.

Κ: Καλό μου ακούγεται. Έχεις κανονίσει;

Α: Φυσικά. Για «της Παναγίας» κανόνισα εκδρομή στη Ρόδο.

Κ: Με αντάλλαγμα πήδημα;

Α: Πολύ αστείο ρε, μπράβο… Με αντάλλαγμα να φοράω μια μπλούζα του ξενοδοχείου όπου πηγαίνω, για διαφήμιση.

Κ: Κάνεις πλάκα, έτσι;

Α: Προφανώς! Η πλάκα άλλωστε είναι το μόνο δωρεάν αγαθό στις μέρες μας.

Κ: Κι αυτό όχι πάντα…

Α: Πάντως αυτό το αστείο με τη μπλούζα λέω να το εφαρμόσω.

Κ: Στις διακοπές;

Α: Στις σχέσεις μου.

Κ: Δηλαδή;

Α: Θα προτείνω σε μια κουκλάρα να πάμε διακοπές και να της πληρώνω όλα τα έξοδα, με αντάλλαγμα να έχει στη μπλούζα της μια στάμπα «Νικόλας». Σαν χορηγός.

Κ: Γιατί;

Α: Για λόγους ματαιοδοξίας. Είναι το κλασικό «Μην αφήσεις τη γκόμενα να σου φάει τα λεφτά, μπάρμπα…»

Κ: Σωστός. Αφού τα λεφτά ο τύπος τα έβγαλε για να τα φάει με την ξανθιά στην Ψαρού. Τι τον ζαλίζουν;

Α: Έτσι κι εγώ.

Κ: Μα εσύ δεν έχεις λεφτά.

Α: Ούτε μπάρμπας είμαι όμως. Κι ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά ο νέος ειν’ ωραίος.

Κ: Δηλαδή θα πληρώνεις με την ομορφάδα σου;

Α: Ναι. Και η Ελλάδα αυτό δεν κάνει τόσα χρόνια; Ζητάμε λεφτά που δεν έχουμε να επιστρέψουμε, επειδή είμαστε ωραία χώρα.

Κ: Πως από τα προσωπικά σου πήγες πάλι στις διεθνείς σχέσεις…

Α: Δεν είναι απαραίτητο να είναι διεθνής η σχέση.

Κ: Της Ελλάδας;

Α: Η δικιά μου.

Κ: Δε σε αντέχω άλλο ρε… Πάω να ψάξω στην αποθήκη.

Α: Τη στολή του αστροναύτη;

Κ: Έναν πίνακα με θάλασσα. Να τον βάλω στο σαλόνι, να νιώσω διακοπές.

Α: Ονόμασε το διαμέρισμά σου «Σαντορίνη» και τη βεράντα «Καλντέρα». Και να πετάς βότσαλα στο δρόμο. Να κάνεις «ψαράκια».

Κ: Εσύ;

Α: Αγόρασα.

Κ: Πίνακα;

Α: Φουσκωτή πισίνα για την ταράτσα. Και μάσκα-αναπνευστήρα.

Κ: Για βουτιές στην πισίνα;

Α: Για το νέφος της Μόσχας.

ΟΙ ΑΠΟΠΑΝΩ

Βενζίνες, Στρατός και Προκηρ...

από τη στήλη των Αποπάνω στο ellispoint.gr

Α: Τώρα σοβαρά, θες να βγάλεις άδεια οδηγού βυτιοφόρου;

Κ: Εννοείται. Τώρα που ελευθερώθηκαν τα κλειστά επαγγέλματα, τρέχω στην ουρά να προλάβω άδεια.

Α: Και ονειρεύεσαι καριέρα βυτιοφοριατζή;

Κ: Καμία σχέση. Στις μελλοντικές απεργίες του κλάδου, όμως, θα έχω κάβα καύσιμα. Δε θα ξεμένω ποτέ. Άσε που θα πουλάω με καπέλο;

Α: Ψάθινο, σωστός Σομπρέρο. Πας καλά, ρε; Τέλος η μαύρη αγορά με την κυβέρνηση που έχουμε. Κάνεις μαγκιές; Μπαίνεις στη λίστα των φοροφυγάδων. Είσαι εκβιαστής απεργός; Επίταξη.

Κ: Καλά εγώ θεωρώ μέγα λάθος την Σαββατιάτικη επίταξη.

Α: Τι εννοείς;

Κ: Εννοώ πως άργησε. Έπρεπε η επιστράτευση των βυτιοφόρων να είναι ακαριαία. Δέκα λεπτά μετά την ανακοίνωση της απεργίας.

Α: Είσαι άδικος. Είχαν αιτήματα οι απεργοί.

Κ: Ότι τους τα τρώνε οι μεσάζοντες ή ότι η τιμή της μπετζίνας -που λένε κι οι γραμματιζούμενοι- πρέπει να αυξηθεί;

Α: Πρέπει τα κλειστά επαγγέλματα να παραμείνουν κλειστά.

Κ: Αλλιώς;

Α: Αλλιώς θα μπορεί ο καθένας να πάρει φορτηγό.

Κ: Ναι και το είχα πάντα όνειρο να πάρω ένα φορτηγό... Καλά πλάκα κάνεις; Και έπρεπε η Ελλάδα να μείνει χωρίς καύσιμα για κανά μήνα;

Α: Καλά λες. Ποιοί θα έκαιγαν τις βιτρίνες στο Σύνταγμα; Τι θα κάναμε χωρίς γνωστούς-αγνώστους;

Κ: Οι ουρές στα βενζινάδικα ήταν μια κάποια λύση.

Α: Πλάκα πλάκα, αναβίωσαν οι εποχές των υπαίθριων φεστιβάλ. Με τόσες διαφορετικές εθνικότητες υπαλλήλων στα βενζινάδικα, αν ο καθένας τους έπαιζε και ένα παραδοσιακό όργανο της χώρας του, η Αθήνα θα γινόταν το νέο Γουντστοκ.

Κ: Θα βοηθούσαμε και στην αντιμετώπιση του ελλείμματος. Για κάθε πέντε λίτρα βενζίνης που χάνεις, θα σου παίζουν κι ένα τραγούδι.

Α: Εκτός αν προλάβει ο Πετσάλνικος και δηλώνει τα χρήματα στο λογαριασμό του κράτους.

Κ: Τώρα που τό πες, πως πάει αυτός. Έχουμε, πλέον, πολλά λεφτά;

Α: Έχουμε, πλέον, πολλούς λογαριασμούς.

Α: Το ΠΑΣΟΚ, δε σου φαίνεται ότι έχει αδρανήσει;

Κ: Μάλλον έμεινε από καύσιμα. Η απεργία τους έχει επηρεάσει όλους.

Α: Γι΄αυτό αποφάσισαν να βγάλουν το στρατό στους δρόμους.

Κ: Τι εννοείς; Πρώτα είχαμε την Επταετία, μετά την Πενταετία της ΝΔ, έρχεται και η Τετραετία του ΠΑΣΟΚ;

Α: Όχι, μηδενιστή φίλε μου. Εννοώ πως το κράτος αποφάσισε να λάβουν δράση τα στρατιωτικά βυτιοφόρα. Θα αναλάβουν αυτά να ανεφοδιάσουν τα πρατήρια.

Κ: Δηλαδή, όταν μιλούσαν για επιστράτευση, μιλούσαν σοβαρά, έτσι.

Α: Ναι ρε, Λούφα και Παραλλαγή στο κέντρο της Αθήνας. Τώρα που το σκέφτομαι, τη λούφα τη ζούσαμε ήδη. Η μετάβαση στην παραλλαγή είναι ο στόχος.

Κ: Φαντάζεσαι το ύφος των τουριστών. Μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα, βγαίνει κι ο στρατός στους δρόμους.

Α: Τώρα να τους δω. Θα τολμάνε να κάνουν παράπονα για τις τιμές; Θα αγοράζουν το μπουκαλάκι νερό 4 ευρώ και θα λένε κι ευχαριστώ.

Κ: Τώρα που είπες τρομοκρ...

Α: Μη το φωνάζεις!

Κ: Τη διάβασες την προκήρ...

Α: Ναι. Αλλά μη φωνάζεις!

Κ: Ρε, σταμάτα τις χαζομάρες. Έχεις κάνει τίποτα και φοβάσαι;

Α: Όχι αλλά, όλοι τελευταία, μιλούν συνωμοτικά.

Κ: Άκουσες κι εσύ τις ειδήσεις του Mega, ε; Κοίτα έχεις ένα δίκιο. Κάποιος ακούστηκε να λέει ότι πλέον οι δημοσιογράφοι πρέπει να σκέφτονται τι θα πουν, πριν μιλήσουν.

Α: Αυτό θα ήταν σωστό, αν δεν το εννοούσε έτσι όπως το εννοούσε.

K: Πάντως σοβαρά, έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως για να κατανοήσεις την πολιτική κατάσταση μιας χώρας, αρκεί να παρατηρήσεις το είδος της τρομοκρατίας που δρα σ΄αυτή.

Α: Η σύγχρονη τρομοκρατία δίνει την αίσθηση οργισμένου εφήβου με βαρύ οπλισμό στα χέρια.

Κ: Αν ο στόχος είναι η διάχυση του φόβου στην κοινωνία, το κατάφεραν. Εγώ νιώθω αθώος, αλλά όχι ασφαλής.

Α: Δεν είναι μόνο η δική σου ανασφάλεια. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ανασφάλεια του κράτους, που τη μεταδίδει στους πολίτες.

Κ: Το λάθος είναι πως στην προσπάθειά μας να κρύψουμε τους φόβους μας, σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στα προβλήματα.

Α: Πριν μερικά χρόνια το είδος των επιθέσεων που τρομοκρατίας είχε κάποιους υποστηρικτές. Τώρα φοβάμαι για μένα, για σένα, για τη γιαγιά απέναντι. Και κυρίως για αδύναμους.

Κ: Γιατί ανησυχείς, δημοσιογράφοι είμαστε;

Α: Όχι, αλλά δεν σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε.

Κ: Σωστά.

Α: Απ΄την άλλη, όμως, αυτό είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων. Πρώτα βλέπεις την αντίδραση και μετά σκέφτεσαι τη δράση.

Κ: Είναι η λούφα που λέγαμε...

Α: Λέω να κάνω περιοδικό.

Κ: Έχεις διαθέσιμα κεφάλαια;

Α: Όχι.

Κ: Α, οκ. Τότε μπορείς. Έτσι κάνουν όλοι.

Α: Αυτό που με προβληματίζει είναι άλλο.

Κ: Πως ο Κρόνος είναι στον Άρη;

Α: Σκάσε επιτέλους. Απλώς υπάρχει άρνηση απ΄τον κόσμο.

Κ: Είναι και η κρίση...

Α: Είναι και η άγνοιά σου... Ποια κρίση ρε; ένα περιοδικό κοστίζει όσο ένα πακέτο τσιγάρα. Σημασία έχει να πείσεις τον αναγνώστη πως αξίζει να επενδύσει στο προϊόν σου. Αν του πουλάς φούμαρα, καλά κάνει και δεν αγοράζει ούτε περιοδικά ούτε εφημερίδες.

Κ: Μα έτσι κι αλλιώς τα βρίσκει όλα στο Internet.

Α: Που τα βρίσκουν όλα απ΄τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Δεν έχει νόημα η συζήτηση. Πρέπει να υπάρχει σχέση ανάμεσα στην τιμή και την ποιότητα.

Κ: Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ποιότητας. Για πες, έχεις σκεφτεί πρώτο εξώφυλλο;

Α: Περίπου, σκοπεύω να βάλω μια γυναίκα με το όνομα Κρίσ(τ)η ντυμένη κλέφτρα, να βγαίνει από ένα σπίτι κρατώντας κοσμήματα. Ξέρεις, ¨Η Κρίσ(τ)η  τα πήρε όλα...¨. Θέλω να΄μαι στο πνεύμα της εποχής. Κοντά στον εργαζόμενο.

Κ: Θα σε προμοτάρει και το ΠΑΜΕ.

Α: Το ΠΑΜΕ, έφυγε. Έγινε ΠΑΕΙ.

ΟΙ ΑΠΟΠΑΝΩ